Je staat daar voor de deur, kijkend hoe hij weg rijdt. Heel goed wetend dat dit de laatste keer kan zijn. Soms heb je zo van die momenten dat het je naar de keel grijpt hoe je afscheid moet nemen van iemand, zeker als je die persoon graag ziet. Dan ga je uiteindelijk naar binnen en komt je kat tegen je benen aan wrijven om aandacht. Maar het enige wat er op dat moment door men hoofd gaat is het beeld van hem wegrijdend. En dan komen die tranen opzetten want ik zit weer eens alleen thuis en hell no dat ik dat graag hebt. Die tranen komen zeker als het afscheid niet naar je zin was. Een brute reactie op iets wat een te lang afscheid moest voorstellen, een ruzie, geen :’ik hou van je’. Wat soms allemaal niet zo bedoeld is, is in mijn ogen op dat moment alleen maar kwetsend. Traantjes kan ik niet weerhouden en daar sta ik dan. Snel kruip ik onder de douche om me te doen relaxen maar het enige wat ik doe is piekeren en wenen. En waarom? Omdat ik weer alleen ben na een weekend en jij naar huis bent teruggekeerd. Het was niet eens een kwaad afscheid, Je had gewoon geen zin in een lange knuffel en een tweede kus, kort maar krachtig en dan begin ik enorm te twijfelen aan mezelf. Maar ik slik men woorden;’scheelt er iets?’ zorgvuldig in omdat ik alleen maar weet dat je moe bent. Moest je weten wat ik allemaal wou zeggen dan had je je waarschijnlijk dood geërgerd en had het nog een kwaad afscheid kunnen zijn. Hoewel ik veel nadenk over jou gedachten zorgt dat meestal mij een zware hoofdpijn plus een hoop gedachten die me bang maken, ook al weet ik niet zeker dat jij ze effectief dacht.
Kort gezegd: vrouwen, je zult ze nooit verstaan.
xxx Your dreamgirl
Sensational Dreams 